Nowe Lao Che - WoS

[Neghe]

Jak forumowa brać ocenia nowy krążek Lao Che?
Recenzje z pierwszej strony Google wyrażają najwyższy zachwyt nad płytą, a mnie ona nie przekonała. Dlatego chciałem Was spytać o zdanie. Może słoń na wczasach nadepnął mi na ucho i stałem się niewrażliwy na nowe i delikatne dzwięki? Kurde, podobała mi się poprzednia płyta (Dzieciom), a tutaj...
A tutaj jakby zespół został zakładnikiem swojej zasady koncept albumu i brakło po prostu dobrej zabawy i energii. Jeżeli zespół nawiązuje do muzyki lat 80., to gdzie podziały się te porywające rytmy z tamtych czasów? Dla mnie płyta jest po prostu nudna, mimo że, kilka numerów przyciąga uwagę:

Kapitan Polska
Liczba mnoga
Baśń Tysiąca i Jednej Nocki
Spółdzielnia - doceniam jak brzmi ta piosenka i skojarzenia z nią związane

O tekstach się nie wypowiem, bo nie przesłucham jej na tyle dokładnie. Na pewno odrzuca mnie refren w drugim kawałku. Poza tym te teksty są rzadkie, przez co wzrasta poczucie przeciągania kawałków i nudy. To jest ta zabawa słowem, która tutaj mnie już drażni.

Co Wy na to?

[onyx]

Ile ludzi tyle zdań,ale singiel "Nie Raj" jest nudny.

[SafeMan]

Płyta, z której "trójkowość" bije mocniej niż z pozostałych. Już widzę jak Kapitan Polska ląduje na pierwszym miejscu lp3 za jakiś czas.

Płyta, która ani brzmieniowo, ani kompozycyjnie nie odkrywa niczego nowego. Poprzednia też nie odkrywała, ale za to miała dobre kawałki.

Płyta przeciętna.

[gad]

Jak forumowa brać ocenia nowy krążek Lao Che?

Mi płyta podoba się bardzo. Po pierwsze i najważniejsze to teksty. Spięty ciągle jest najlepszym tekściarzem w Polszy. "Bo dom dwupokojowy, Wczoraj Ludowy, dziś kartonowy-gipsowy", "Sowieci u bram Mordoru", "Owoce noża", "Chrystus plus". W sumie to co piosenka to zabawa słowem taka, że teksty można wytłumaczyć na kilku płaszczyznach. Nawiązania kulturowe, tu Powstanie Warszawskie, tam Izrael (co zresztą z płytą PW też się łączy), tu Mickiewicz, tam Czas Apokalipsy. Tych tropów jest strasznie dużo. Pomijając PW i Gusła (z oczywistych względów) jest to chyba najbardziej intertekstualna płyta Lao.

A muzyka? Doceniam jak ta płyta jest zagrana i nagrana. Przesłuchałem ją już wiele razy, uważnie i w skupieniu i dołączam się do grona tych którzy zachwycają się jej realizacją (nie mogę się doczekać aż wyjdzie na winylu - jakoś w pierwszym czy w drugim tygodniu marca!). Oszczędna, ale każdy z instrumentów po prostu dobrze brzmi. Co do samych melodii tu rozumiem zastrzeżenia, że czegoś brakuje. Być może chodzi o brak energii, o której wspomniałeś. W taką stronę poszedł zespół co zapowiadało niejako wydawnictwo wcześniejsze, czyli Jazzombie, gdzie właśnie też tej energii było mało. Jednak dla mnie nie jest to problem, nie każdy krążek musi być "przebojowy". Tak na marginesie, uważam, że Wojenka z płyty Dzieciom to był swego rodzaju wypadek przy pracy chłopaków z Płocka, bo ich twórczość jest zupełnie nieprzebojowa, a mimo to radzą sobie doskonale. Być może wynika to w pewien sposób z tego, że każda ich płyta jest w mniejszym lub większym stopniu koncept albumem i trudno ich słuchać pojedynczymi utworami. Tak też jest z WOSem i o ile pojedyncze piosenki puszczone oddzielne nie zachwycają, to przy słuchaniu całości wszystko się ładnie dopełnia.

A tutaj jakby zespół został zakładnikiem swojej zasady koncept albumu i brakło po prostu dobrej zabawy i energii.

O ile rozumiem że brakuje Ci energii (o czym pisałem wcześniej) to nie zgodzę się, że brakuje tu dobrej zabawy. Chodzi mi o to, że nie można powiedzieć, żeby ta płyta była "wymuszona". Tak jak pisałem wyżej, zespół przy Jazzombie wpadł w takie oszczędne rejony, jednak nie znaczy, że im się to nie podoba. Z tego co wiem, to panowie z Lao są bardzo dumni z płyty z Jazzombie i wskazują je jako wydawnictwo niezwykle udane w swojej twórczości. Nie dziwne więc, że postanowili wykorzystać te patenty na nowej płycie.

Jeżeli zespół nawiązuje do muzyki lat 80., to gdzie podziały się te porywające rytmy z tamtych czasów?

Początek Szkolnictwa kojarzy mi się z Billie Jean Jacksona, ta basówka! A jeszcze a propos realizacji tej płyty, to bas jest tutaj potraktowany po królewsku, brzmi i buja jak złoto! Poza tym funkowo w Kapitanie Polska. Myślę, że takich nawiązań jest całkiem sporo, inna sprawa, że są to tylko pewne tropy, a nie płyta z lat '80 w skali 1:1.

Podsumowując, to zespół nie dokonał totalnej metamorfozy w stosunku do swoich poprzednich dokonań, szczególnie w stosunku do Soundtrack i Dzieciom. Znowu poszli w klasyczny koncept, jak przy Dzieciom. Jednak uważam, że ten zbiór wolt jest zbiorem skończonym i po prostu trudno wymyślić, w ramach szeroko rozumianej muzyki rockowej jakiś niesamowitych fuzji. Był rock z metalem (tak traktuję Gusła, wiem, że wiele osób się ze mną nie zgodzi), był rock z punkiem (PW) był rock chrześcijański ( ), była elektronika, były rytmy wschodnie. Zostało reegae, a w którymś wywiadzie panowie z Lao mówili, że marzy im się płyta reegae nagrana na Jamajce i zaznaczyli, że nie żartują, więc może i takich sytuacji się doczekamy W każdym razie chodzi mi o to, że do tej pory płyty LC opierały się na jakimś totalnie odjechanym zamyśle, a przy WOSie poszli ścieżką, którą w pewien sposób już przetarli przy okazji poprzednich płyt. Jest inaczej, ale nie aż tak inaczej jak onegdaj to bywało. Dla mnie nie jest to problem. W ogóle dla mnie nic nie jest problemem jeśli płyta jest dobra. A WOS jest dobrą płytą właśnie Mogę od siebie dodać jeszcze, że jest to jedna z gorszych płyt Lao, jednak jej poziom ciągle jest nieosiągalny dla konkurencji. Postawiłbym ją gdzieś w okolicach Soundtracku pewnie. Co, jak wspomniałem, nie zmienia faktu, że mimo, że dopiero luty, to pewnie będzie to moja najlepsza polska płyta 2018 roku.

Uff... Się rozpisałem... Z Bogiem Personel! Oi!

[polake]

Pierwsze 3 utwory jakoś wchodzą, ale reszta mi się zlewa w jedno i nie powala. Czekam na koncert, zobaczymy, jak to na żywo wejdzie.

W ogóle to Dzieciom i WoS były nagrywane w skrajnie różny sposób - Dziecion na setkę, a tutaj nawet perkusja nie była normalnie nagrana, a osobno werbel, stopa itd. i potem były z tego robione bity.

Ja osobiście wolę Dzieciom, natomiast zespół zdecydowanie opowiada się za WoSem.